ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ
Ἐπίσκεψη Θεοῦ
Κάθε φορά πού τύχαινε νά συναντηθοῦν ὁ γερο-Ἰάκωβος κι ὁ Ἀλέξης, ὅλοι ἀποροῦσαν τί βρίσκανε νά ποῦν ἕνας ὀγδονταπεντάχρονος κι ἕνας εἰκοσιπεντάχρονος. Γνωρίστηκαν στήν ὀρθόδοξη ἐκκλησία τοῦ Λονδίνου ἕνα…
Θεός ἤ τύχη;
Ἄχ αὐτές οἱ φθινοπωρινές ἀνατολές! Μάγευαν τά μάτια του καί τήν ψυχή του! Ἐκεῖνα τά σκόρπια σύννεφα πού χρύσιζαν πάνω ἀπό τά βουνά, ἐκείνη ἡ ἀπότομη ἐμφάνιση τοῦ ἥλιου πού…
Πρωταπριλιά!
Ξύπνησε μέ ἕνα βάρος ὁ Ἀντρέας. Τό κόκκινο πανί πού ἀνέμιζε ἀπέναντί του μολύνοντας τόν ἀέρα ἔκανε τό βάρος ἀκόμα πιό ἀβάσταχτο. Πρώτη τοῦ Ἀπρίλη! Ἡ πληγωμένη λευτεριά! Ἡ προδομένη…
Στά σκαλοπάτια τοῦ Ἁγίου Δημητρίου
Τά σκαλοπάτια τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ἦταν γεμάτα ἀπό κόσμο. Καί δέν ἦταν μονάχα οἱ συνηθισμένοι προσκυνητές οὔτε μονάχα οἱ ἀμέτρητοι ζητιάνοι πού μ᾽ ἁπλωμένο τό χέρι ἔλεγαν καί ξαναέλεγαν τήν…
Δέν ἦταν τυχαῖο!
Τυχαῖο συναπάντημα νά τό πεῖς; Καρτέρι τῆς μοίρας νά τό πεῖς; Ἤ ὥρα τῆς κρίσης τοῦ Θεοῦ;Περπατοῦσε ὁ Μίλτος καί τρίκλιζε. Οἱ περαστικοί παραμέριζαν γιατί νόμιζαν πώς ἦταν πιωμένος. Περπατοῦσε…
Ποτέ δεν είναι αργά
Τά δυό σπίτια, τό ἕνα δίπλα στό ἄλλο, μέ τό ἴδιο σχέδιο καί τήν ἴδια αὐλή, σχεδόν πανόμοια δέν μποροῦσες νά ξεχωρίσεις, ἀπ’ ἔξω τουλάχιστον, ἄν εἶχαν διαφορές. Τώρα πού…
Προσμένουνε τήν ὥρα
Στόν τόπο μου τό καλοκαίρι βαστᾶ μέχρι πού νά ᾽βγει καί ὁ Σεπτέμβης, μά ὅλοι τό ξέραμε πώς στήν οὐσία στά τέλη τ’ Αὐγούστου τέλειωνε. Ὁ Σεπτέμβρης, ὅσο ζεστός κι…
Στό λυκαυγές τῆς λευτεριᾶς
Ἦταν ξημέρωμα. Μόλις πού εἶχε ἀρχίσει ν᾿ ἀχνοφέγγει. Κάποια μακρινά γαυγίσματα σκύλων καί κάποια κραξίματα πετεινῶν ἔκαναν τήν καρδιά τῆς Κατερινιῶς νά κτυπήσει ἀκόμα πιό δυνατά. Ναί, τοῦτο τό μονοπάτι…
Ὁ ἁι-Γιώργης ὁ σποριάς
Ἀπό μιά στάλα μωρό τό ἤξερα πώς ὁ ἁιΓιώργης δέν γιορτάζει μόνο τόν Ἀπρίλη. Στό μικρό ξωκλήσι του, πού ἦταν στή γειτονιά μου, λειτουργούσαμε δυό φορές τό χρόνο. Μιά στίς…
Συνειδητή ἐπιλογή
᾿Αντάριασε ἡ καρδιά, ξεστράτισε ὁ νοῦς, θόλωσε. Παραφέρθηκε ἡ κ. Δήμητρα, τό ὁμολογεῖ· ὅμως πῶς θά μποροῦσε νά μή χάσει τό μυαλό της μ᾿ αὐτό πού ἄκουγε;Σκαλί-σκαλί ἀνέβηκε τό Γολγοθᾶ…
Εὐωδία ἀναστάσιμη
Τή γιαγιά τή Δέσποινα τήν ἀγαποῦσα ἀπό παιδί καί τή θαύμαζα. Δέν ἦταν πραγματική γιαγιά μου, μάνα τοῦ πατέρα μου ἤ τῆς μάνας μου, μά τήν ἔνιωθα τέτοια. Ἔμενε στή…
ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΑΝΑ
Νόμιζε πώς τίποτα δέν μαρτυροῦσε τήν πάλη τῆς καρδιᾶς της. Εἶχε τήν ἐντύπωση πώς κανείς δέν ἀντιλήφθηκε τόν πόνο πού κρυβόταν πίσω ἀπό τό χαμογελαστό πρόσωπό της, γι᾿ αὐτό ξαφνιάστηκε…
ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΜΑΣ
