Τό θεοβάδιστο ὄρος Σινά εἶναι ὁ κατεξοχήν ἱερός τόπος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἐδῶ ὁ προφήτης Μωυσῆς ἔγινε αὐτόπτης μάρτυρας τοῦ θαύματος τῆς φλεγόμενης Βάτου. Ἐδῶ νωρίτερα ἀξιώθηκε νά δεῖ τόν Θεό, νά παραλάβει τίς Δέκα Ἐντολές, νά παρακολουθήσει «ἐν ὁράματι» τή δημιουργία τοῦ κόσμου (Ἔξ 1920). 
Στόν ἱερότατο τόπο τῆς ἁγίας Βάτου, αἰῶνες ἀργότερα, κτίστηκε ἡ ἱερά Μονή τοῦ ὄρους Σινά. Ἀρχικά ἀφιερώθηκε στή «Θεοτόκο τῆς Βάτου» καί πανηγύριζε στίς 25 Μαρτίου.
  Ἡ ἱερή ἱστορία τοῦ ὄρους Σινά σέ συνδυασμό μέ τήν ἡσυχία καί τήν ἁγιασμένη ὑποβλητικότητα τῆς σιναϊτικῆς ἐρήμου προσείλκυσε ἀπό πολύ νωρίς ἀναχωρητές, πού ποθοῦσαν νά ἀγαπήσουν τόν Θεό ὁλοκληρωτικά καί γι’ αὐτό ἀναζητοῦσαν τίς πλέον πρόσφορες συνθῆκες. Ἡ ὕπαρξη μοναστικῶν κοινοτήτων, στίς ὁποῖες ἐντάχθηκαν οἱ ὁσιομάρτυρες Γαλακτίων καί Ἐπιστήμη ἤδη ἀπό τά μέσα τοῦ 3ου αἰώνα, ἀναδεικνύει τό ὄρος Σινά ὡς τόν ἀρχαιότερο τόπο ὀργανωμένου μοναχισμοῦ τῆς χριστιανοσύνης.
  Ἡ Βιβλιοθήκη τῆς Μονῆς εἶναι μία ἀπό τίς ἀρχαιότερες τοῦ κόσμου· σ’ αὐτήν ἀποθησαυρίζονται  πάπυροι, χειρόγραφα, ἔντυπα, ἔγγραφα διαφόρων γλωσσῶν καί συλλογή ἑλληνικῶν χειρογράφων. Ἀκόμη, ἡ συλλογή εἰκόνων τῆς Μονῆς περιλαμβάνει σπάνια ἀριστουργήματα.
  Ἡ ἐν λόγῳ Μονή σεμνύνεται, γιατί φέρει τό ὄνομα τῆς πολύ λαοφιλοῦς καί σεβαστῆς Ἁγίας μεγαλομάρτυρος Αἰκατερίνης. Ἡ χαριτόβρυτη εὐλογία τῶν ἱερῶν της λειψάνων, πού ἀποθησαυρίζονται στή Μονή, ἡ ἄμαχη προστασία της καί τά ἀναρίθμητα θαύματά της, τήν ἀνέδειξαν στό διάβα τῶν αἰώνων πολιοῦχο τοῦ Σινά καί κατέστησαν τήν ἑορτή της κεντρική πανήγυρη τῆς Μονῆς, ὑπερφαλαγγίζοντας ἀκόμη καί τίς μεγαλύτερες μορφές πού συνέδεσαν τό ὄνομά τους μέ τή συγκεκριμένη ἔρημο, ὅπως τόν προφήτη Μωυσῆ, τόν ὅσιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακος, ἀκόμη καί τή «Θεοτόκο τῆς Βάτου», στήν ὁποία ἦταν ἀφιερωμένη ἡ Μονή ἀπό τούς κτήτορες.
  Ἡ  συνεχής παρουσία τῶν σιναϊτῶν μοναχῶν στόν ἰδιαίτερα εὐαίσθητο καί στρατηγικό γεωπολιτικά, θρησκευτικά καί πολιτιστικά χῶρο τῆς χερσονήσου τοῦ Σινά διατηρήθηκε ἐπί δεκαοκτώ αἰῶνες χωρίς ἰδιαίτερες ἐχθρικές ἐπεμβάσεις. Ἡ βιοτή τους προκάλεσε τήν ἐκτίμηση καί τό ἐνδιαφέρον τῶν ἑκάστοτε ἰσχυρῶν ἡγετῶν, οἱ ὁποῖοι τούς ἐφοδίαζαν μέ ἰδιαίτερα προνόμια. Ἀπό τότε πού καθιερώθηκε ὁ Χριστιανισμός ὡς κυρίαρχη θρησκεία στό Βυζάντιο, οἱ βασιλεῖς ἐνδιαφέρθηκαν νά προστατεύσουν τή ζωή τῶν σιναϊτῶν ἀναχωρητῶν καί κυρίως τῶν ἀσκουμένων γύρω ἀπό τόν τόπο τῆς ἁγίας Βάτου. Οἱ ἐνέργειες τῆς ἁγίας Ἑλένης ἀρχικά καί στή συνέχεια τοῦ Ἰουστινιανοῦ ἀποτυπώνουν ἀνάγλυφα αὐτή τήν πραγματικότητα.
  Ἀλλά καί ὁ ἱδρυτής τοῦ Ἰσλάμ Μωάμεθ, οἱ ἄραβες χαλίφες, οἱ τοῦρκοι σουλτάνοι καί μεγάλοι εὐρωπαῖοι ἡγέτες, ὅπως ὁ Ναπολέων Βοναπάρτης, ἔθεσαν τή Μονή ὑπό τήν προστασία τους, διαφυλάττοντάς την ἀλώβητη ἀπό σοβαρές καταστροφές καί λεηλασίες.
  Ἐσχάτως ὅμως ἡ δικαστική ἐξουσία τῆς Αἰγύπτου ἐνέκρινε τή δήμευση τῆς περιουσίας αὐτῆς τῆς ἐμβληματικῆς Μονῆς. Πρόκειται γιά ἕνα πολυετές σχέδιο ὑφαρπαγῆς τῆς περιουσίας της, ἀφοῦ ἡ διαμάχη γιά τό ἰδιοκτησιακό καθεστώς της εἶχε ξεκινήσει ἀπό τό 2012, ὅταν εἶχε προσφύγει στή δικαιοσύνη ἕνας στρατηγός τοῦ αἰγυπτιακοῦ στρατοῦ ὡς μέλος τῆς γνωστῆς ὀργάνωσης σουνιτῶν ἰσλαμιστῶν «Ἀδελφοί Μουσουλμάνοι». 
  Ἔτσι, μετά τή μετατροπή τῆς Ἁγίας Σοφίας καί τῆς Μονῆς τῆς Χώρας στήν Κωνσταντινούπολη σέ τζαμιά, τώρα κινδυνεύει καί ἡ Μονή τοῦ Σινά. Ἀκόμα καί ἡ ἡμερομηνία πού ἀνακοινώθηκε ἡ θλιβερή δικαστική ἀπόφαση συνέπεσε μέ τή μαύρη ἐπέτειο τῆς ἅλωσης τῆς Κωνσταντινούπολης, προκαλώντας πολλούς συνειρμούς καί ὑποψίες! Βιώνουμε μία ἀκόμη ἱστορική «ἅλωση»; 
  Εὔστοχα ὁ ἐκπρόσωπος τῆς Μονῆς στήν Ἑλλάδα ἀρχιμανδρίτης Πορφύριος Φραγκάκης μίλησε γιά ξεκάθαρη δικαστική δήμευση, σχολιάζοντας ὅτι μέ τή νέα ἀπόφαση οἱ μοναχοί γίνονται φιλοξενούμενοι μέσα στόν ἱερό οἶκο τους καί ἡ παραμονή τους ἐκεῖ παραδίδεται στό ἔλεος τοῦ αἰγυπτιακοῦ κράτους. 
  Διενεργοῦνται, βέβαια, διάφορες «καθησυχαστικές» διπλωματικές κινήσεις.  Ἄν ὅμως τό ἰδιοκτησιακό δέν διευθετηθεῖ ἐπ’ ἀγαθῷ τῆς Μονῆς, τότε ὁ κορυφαῖος πνευματικός φάρος τοῦ Βυζαντίου, τό θεοβάδιστο Σινά κινδυνεύει νά πάψει νά φωταγωγεῖ τήν οἰκουμένη ὡς πανάρχαιο ἀγλάισμα τῆς ἐρήμου· θά μετατραπεῖ σέ ἀρχαιολογική περιουσία τοῦ αἰγυπτιακοῦ κράτους. Ποῦ ὁ ἀσκητισμός, ὁ ἀναχωρητισμός, ἡ ὀρθόδοξη νήψη, ἡ θεοπτία, ἡ τιμή στούς ἁγιασμένους καθηγητές τῆς ἐρήμου; 
  Ἡ ἱερά Μονή Σινά ὅμως δέν εἶναι «ἰδιοκτησία». Εἶναι ἀποστολή. Εἶναι φάρος τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ ἀνθρώπου. Δέν εἶναι ἕνα «ἀκίνητο», οἰκόπεδο ἤ γραφεῖο διαχείρισης περιουσίας. Εἶναι ἔρημος ἱερή, φλόγα πίστης, τόπος ἀποστολῆς, κιβωτός τῆς Ὀρθοδοξίας, τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τῆς ἀνθρωπιᾶς. Εἶναι ἐκεῖ ὅπου ἡ προσευχή δέν σίγησε αἰῶνες τώρα. Ἐκεῖ σώθηκαν χειρόγραφα, εἰκόνες, ψυχές, ἄνθρωποι, ἀξίες. 
  Ὅ,τι κι ἄν τεκταίνονται οἱ σκοτεινές δυνάμεις, ἡ πίστη μας δέν δημεύεται. Ἡ μνήμη μας δέν ἐκχωρεῖται. Ἡ παράδοσή μας δέν εἶναι ἀντικείμενο διαπραγμάτευσης. Ἡ ἱστορία δέν διαγράφεται. Μποροῦν οἱ δικαστές νά δημεύσουν κτήρια. Ὄχι ὅμως τό φῶς, τήν προσευχή, τήν ἱστορία. Τό Σινά εἶναι ἄβατο τῆς ψυχῆς μας. Οἱ ψυχές δέν δημεύονται. Οἱ ρίζες δέν ξεριζώνονται. Ἄς τό σκεφθοῦν καλά! Ὅποιος ἁπλώνει χέρι ἐκεῖ, ἐπιφέρει πλῆγμα στή μνήμη, στήν πίστη, στόν πολιτισμό, στήν καρδιά τῆς Ρωμιοσύνης. 

Εὐδοξία Αὐγουστίνου

"Ἀπολύτρωσις",

Τεῡχος Αὐγούστου - Σεπτεμβρίου 2025