ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ
Στίς 7 Φεβρουαρίου
Ὁ χῶρος στάθμευσης τῶν αὐτοκινήτων τοῦ νοσοκομείου ἦταν γεμάτος καί ἡ κ. Στέλλα περίμενε ὑπομονετικά νά φύγει κάποιος, γιά νά παρκάρει στή θέση του. Μπροστά ἀπό αὐτήν περίμεναν ἄλλα τρία…
Ἅγιε Βασίλη, πρόφτασε
Χειμώνας! Χειμώνας βαρύς! Ἡ ξυλόσομπα, ὅσο καί νά μπουμπούνιζε, δέν ἔφτανε νά ζεστάνει τόν χῶρο πού ἔμπαζε ἀπό παντοῦ. Μά κανείς δέν κρύωνε. Μᾶλλον κανείς δέν παραπονέθηκε ὅτι κρύωνε.…
Ἡ ἰσοπαλία τῆς ἀγάπης
Τί ἀέρας φυσοῦσε ἐκείνη τή μέρα! Τρελός ἀέρας πού ἤθελε, θαρρεῖς, νά ξεριζώσει ἀκόμα καί τίς αἰωνόβιες ἐλιές. Τίς ἔκανε νά χορεύουν σάν μπαλαρίνες μέ τούς ἁπλωμένους κλώνους τους, νά…
Στή γέννησή Σου
Στή γέννησή Σου Πῶς θά ἦταν ἡ γῆ χωρίς Ἐσένα,βρέφος θεϊκό τῆς Βηθλεέμ;Ὅλα τά φῶτα μας σβησμέναδίχως Ἐσέ, μικρέ Χριστέ. Ἦρθες κι ἀνάστησες τήν πλάση,μᾶς ἄνοιξες τόν οὐρανό.Βρίσκει ἡ ψυχή…
Ζητεῖται ὀμπρέλα
Βροχή, βροχή, βροχή! Μούλιασε ἡ γῆ ἀπό τό νερό κι ὁ ἥλιος εἶχε νά φανεῖ μέρες. Αὐτές οἱ τόσο ὑγρές καί μουντές μέρες θύμιζαν περισσότερο Λονδίνο κι ὄχι Ἑλλάδα. -…
Τό Καταφύγιο
Ἀκούμπησε εὐλαβικά τά χείλη της καί ἀσπάστηκε τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Βρεφοκρατούσας. Ἡ μοσχοβολιά, ἀνάμικτη ἀπό θυμίαμα καί κάπνα ἀπό καντήλι, μπῆκε, θαρρεῖς, μέχρι καί μέσα στήν ψυχή της.…
Δέν ξεχνῶ τήν πατρίδα μου!
Τόν ἀγαποῦσε πολύ τόν παππού τόν Χριστοφῆ ὁ Ἀνδρέας. Δέν ἄντεχε νά τόν βλέπει νά σβήνει σιγά-σιγά. Τό καταλάβαινε ὅτι ἔτσι ἦταν τό φυσικό, ὁ παππούς ἔζησε καί γέρασε κι…
Μετά τόν σταυρό ἡ Ἀνάσταση
Γέρος ἄνθρωπος ὁ παπα-Σωτήρης, πῶς τήν ἔβγαλε μόνος του τή Μεγάλη Ἑβδομάδα; Πῶς δέν εἶπε μιά φορά νά συντομέψουν οἱ ψάλτες τήν Ἀκολουθία, νά προσπεράσει ὁ ἴδιος κάποιες εὐχές; Τό…
Ὁ Κύριος τῶν Δυνάμεων
Μεγάλωσε ἡ μέρα καί ποιός μποροῦσε νά κρατήσει ὅλη ἐκείνη τήν παρέα τῶν ἐφήβων κλεισμένη στό σπίτι; Οὔτε τά διαβάσματα οὔτε κἄν οἱ ἀνοικτοί ὑπολογιστές.- Πᾶμε γιά ποδόσφαιρο, πρότεινε ὁ …
Χαλάλι της πατρίδος, μια φορά κανείς πεθαίνει!
-Σαν νυχτώσει, μην αποκοιμηθείς, έχουμε μια μεγάλη δουλειά εσύ κι εγώ. Α, μην το ξεχάσω, κι ως που να έρθω, σου έχω επάνω στο σοφρά καθαρή, μοσχοβολιστή, την καλή…
Γιά μιά στάμνα τάλαρα
Στά δεκατέσσερά σου δέν λέγεσαι ἄντρας μά δέ λογιέσαι πιά καί γιά παιδί. Αὐτό τό ἤξερε καλά ὁ Μῆτρος τῆς Πανάγαινας μά ὅλο μπερδευότανε, γιατί γιά ἄλλα πράγματα τόν ἔλεγαν…
ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΜΑΣ
