«Ἀπό τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί»

Δοχεῖο ἐκλεκτό πῶς νά σέ ὑμνήσω; Στόν ὕμνο τῶν αἰώνων καί τῶν γενεῶν σέ μακαρίζει κι ἡ δική μου ἡ καρδιά. Πρῶτα, γιατί στῆς Παλαιᾶς τό περιθώριο ἐποχῆς ἕτοιμος ἔγινες…

Θεός ἤ τύχη;

Ἄχ αὐτές οἱ φθινοπωρινές ἀνατολές! Μάγευαν τά μάτια του καί τήν ψυχή του! Ἐκεῖνα τά σκόρπια σύννεφα πού χρύσιζαν πάνω ἀπό τά βουνά, ἐκείνη ἡ ἀπότομη ἐμφάνιση τοῦ ἥλιου πού…

Πρωταπριλιά!

Ξύπνη­σε μέ ἕνα βά­ρος ὁ Ἀντρέας. Τό κόκκινο πανί πού ἀνέμιζε ἀπέναντί του μολύνοντας τόν ἀέρα ἔκανε τό βάρος ἀκόμα πιό ἀβάσταχτο. Πρώτη τοῦ Ἀπρίλη! Ἡ πληγωμένη λευτεριά! Ἡ προδομένη…

Στά σκαλοπάτια τοῦ Ἁγίου Δημητρίου

 Τά σκαλοπάτια τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ἦταν γεμάτα ἀπό κόσμο. Καί δέν ἦταν μονάχα οἱ συνηθισμένοι προσκυνητές οὔτε μονάχα οἱ ἀμέτρητοι ζητιάνοι πού μ᾽ ἁ­πλωμένο τό χέρι ἔλεγαν καί ξαναέλεγαν τήν…

Δέν ἦταν τυχαῖο!

Τυχαῖο συναπάντημα νά τό πεῖς; Καρτέρι τῆς μοίρας νά τό πεῖς; Ἤ ὥρα τῆς κρίσης τοῦ Θεοῦ;Περπατοῦσε ὁ Μίλτος καί τρίκλιζε. Οἱ περαστικοί παραμέριζαν γιατί νόμιζαν πώς ἦταν πιωμένος. Περπατοῦσε…

Ποτέ δεν είναι αργά

 Τά δυό σπίτια, τό ἕνα δίπλα στό ἄλλο, μέ τό ἴδιο σχέδιο καί τήν ἴδια αὐλή, σχεδόν πανόμοια δέν μποροῦσες νά ξεχωρίσεις, ἀπ’ ἔξω τουλάχιστον, ἄν εἶχαν διαφορές. Τώρα πού…

Δεκαπενταυγουστιάτικα ποιητικά ψελλίσματα

Οἱ νεοέλληνες ποιητές, σάρκα ἀπό τή σάρκα τοῦ λαοῦ μας, πού κοιμᾶται καί ξυπνᾶ μέ τ’ ὄνομα τῆς Παναγιᾶς στά χείλη του, ἐκφράζουν στά ἀφιερωμένα στή χάρη της ποιήματα μιά…

Ἄγγελος μέσα στή σκλαβιά

Ραγιάδικη ζωή χωρίς σταυρό, δίχως λιβάνι καί χωρίς καντήλι. Νύχτα πικρή χωρίς αὐγερινό, μέ ματωμένη στόν ἱστό της τή σελήνη. Μά ποιά εἶν' ἡ ἀχτίδα ἡ χρυσῆ πού δρόμο ἀνοίγει…

Πασχαλινά Λογοτεχνικά Ἀνθολογήματα

 «Ἑορτὴ ἑορτῶν» καί «πανήγυρις πανηγύρεων» ὀνομάζεται ἀπό τόν ἱερό ὑμνογράφο τό Πάσχα· «Λαμπρή» τό ὀνόμασε ὁ λαός μας. Μάλιστα στά μαῦρα χρόνια τῆς σκλαβιᾶς ἔφτανε μιά μέρα μόνον, ἡ «Λαμπρή»,…

Χριστουγεννιάτικα ἀνθολογήματα

«Πολλά δέ θέλει ὁ ἄνθρωπος νά ᾽ν᾽ ἥμερος νά ᾽ναι ἄκακος·λίγο φαΐ, λίγο κρασί,Χριστούγεννα κι Ἀνάσταση», εἶναι στίχοι τοῦ νομπελίστα μας ποιητῆ Ὀδυσσέα Ἐλύτη. Τά Χριστούγεννα, πράγματι, προσ­φέρουν μία εὐκαιρία νά…

Προσμένουνε τήν ὥρα

 Στόν τόπο μου τό καλοκαίρι βαστᾶ μέ­χρι πού νά ᾽βγει καί ὁ Σεπτέμβης, μά ὅλοι τό ξέραμε πώς στήν οὐ­σία στά τέλη τ’ Αὐ­γούστου τέλειω­νε. Ὁ Σεπτέμβρης, ὅσο ζεστός κι…

Στό λυκαυγές τῆς λευτεριᾶς

Ἦταν ξημέρωμα. Μόλις πού εἶχε ἀρχίσει ν᾿ ἀχνοφέγγει. Κάποια μακρινά γαυγίσματα σκύλων καί κάποια κραξίματα πετεινῶν ἔκαναν τήν καρδιά τῆς Κατερινιῶς νά κτυπήσει ἀκόμα πιό δυνατά. Ναί, τοῦτο τό μονοπάτι…